Jakie były początki fotografii kolorowej? Dziś raczej nie wyobrażamy sobie życia bez kolorowej telewizji czy kolorowych zdjęć. Pierwsze eksperymenty z fotografią kolorową nie zdołały zapobiec blednięciu. Do około lat 70. XIX wieku dostępne emulsje nie były wrażliwe na światło zielone i czerwone. Pierwsze trwałe zdjęcie kolorowe zostało zrobione w 1861 roku przez szkockiego fizyka Jamesa Clerka Maxwella (fotografia powyżej). Kilka nadających się do patentu sposobów produkcji zdjęć zostało stworzonych w 1862 roku przez dwóch francuskich wynalazców, pracujących oddzielnie – Louisa Ducosa du Hauron oraz Charlesa Crosa.
W pełni kolorowa płytka zwana autochromem została wprowadzona na rynek po 1907 roku. W autochromie szklana płytka pokryta była barwną mozaiką mikroskopijnych ziarenek skrobi ziemniaczanej w kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim, a całość pokryta była emulsją panchromatyczną do fotografii czarno-białej. Podczas ekspozycji światło przenikało przez różnokolorowe ziarenka, a po wywołaniu do pozytywu powstawał barwny obraz w naturalnych kolorach. Jedyną wadą tego rozwiązania była konieczność „długiego” czasu naświetlania płyt autochromowych. Inny system fotografii wynalazł Siergiej Prokudin-Gorski. Polegał on na trzech oddzielnych monochromatycznych naświetleniach nieruchomych scen poprzez czerwony, zielony i niebieski filtr. Podobny zamysł był wykorzystany w kamerze Bermpohla, która zaopatrzona w układ filtrów i zwierciadeł półprzepuszczalnych pozwalała na jednoczesne naświetlenie trzech negatywów. Ten system został zastosowany w kamerach filmowych systemu Technicolor z lat trzydziestych XX w. Co ciekawe, obecnie istnieją również profesjonalne kamery, w których obraz rejestrowany jest w na podobnej zasadzie.
Na podstawie: pl.wikipedia.org
