Ślub to wyjątkowo magiczne wydarzenie, które niestety, wiąże się również z wieloma przyziemnymi kwestiami. Zanim staniemy na ślubnym kobiercu i powiemy sakramentalne „tak”, należy dopełnić pewnych kwestii formalnych, bez których nie dojdzie do uroczystości.
Osoby, które biorą ślub kościelny czy ślub konkordatowy, muszą m.in. udać się do księdza, aby wypełnić protokół przedślubny czy przekazać datek na zapowiedzi przedślubne. Pary biorące jedynie ślub cywilny w sprawie formalności muszą się udać do Urzędu Stanu Cywilnego. A jak kwestie prawne wyglądają w przypadku ślubu jednostronnego i co dokładnie oznacza to pojęcie?
Ślub jednostronny – co to jest i jakie ma znaczenie?
Ślub jednostronny, inaczej nazywany również małżeństwem mieszanym, to związek między kobietą a mężczyzną, którzy np. wyznają różną wiarę lub jedna ze stron jest niewierząca. Prawne zagadnienia związane ze ślubem jednostronnym reguluje „Instrukcja Episkopatu Polski”, która wyznacza reguły udzielania tego typu sakramentu.
Kto może wziąć ślub jednostronny:
- osoba, która nie została ochrzczona
- osoba ochrzczona, lecz wychowywana w innej wierze niż katolicka
- osoba ochrzczona, lecz wychowywana od najmłodszych lat w środowisku ateistycznym
- osoba niewierząca lub ateista
- osoba, która nieformalnie odstąpiła od Kościoła i faktu tego nie da się ukryć
- osoba trwająca w cenzurach kościelnych [przyp. red. – ekskomunika, interdykt i suspensa]
- osoba ostentacyjnie niepraktykująca.
W przypadku osób, które jawnie wystąpiły z Kościoła, czyli dokonały aktu apostazji, wymagane jest potwierdzenie/zobowiązanie, w którym strona niewierząca zapewni, że nie będzie stronie wierzącej utrudniała praktykowania religii, a w momencie przyjścia na świat dzieci wyrazi zgodę na chrzest i wychowywanie w wierze katolickiej.
Ślub jednostronny z rozwodnikiem
Czy ślub jednostronny jest możliwy, kiedy jedna ze stron jest po rozwodzie? Niestety, prawo Kościoła katolickiego nie przewiduje takiej możliwości, gdyż jak wiadomo, w wierze katolickiej nie ma czegoś takiego jak „rozwód kościelny”. Zatem nawet jeśli prawnie państwo polskie uznaje nas za niezamężnych/nieżonatych, w oczach Kościoła nierozerwalnie i do śmierci związani jesteśmy z osobą, której powiedzieliśmy sakramentalne „tak”.
Dokładny przepis dotyczący tej sytuacji zawarty jest w kanonie 1085 KPK i głosi on, że „nieważnie usiłuje zawrzeć małżeństwo, kto jest związany węzłem poprzedniego małżeństwa, nawet niedopełnionego”.
Ślub kościelny jednostronny – jak wygląda msza i przysięga?
Jak wygląda ślub jednostronny, który organizowany jest w kościele? Tak naprawdę nie różni się on zbytnio od tradycyjnego ślubu kościelnego. Para młoda w takim wypadku ma kilka opcji do wyboru. Msza ślubna może zostać odprawiona w zwyczajowym porządku lub może zostać skrócona do zwięzłej ceremonii. Strona wierząca musi dopełnić wszystkich formalności wymaganych przez Kościół, strona niewierząca zaś nie przystępuje do spowiedzi ani komunii oraz nie wykonuje znaku krzyża.
Jeśli chodzi o przysięgę małżeńską, to w przypadku strony wierzącej składana jest ona przed Bogiem, zatem brzmi dokładnie tak samo, jak podczas tradycyjnego ślubu kościelnego czy ślubu konkordatowego. Przysięga strony niewierzącej zbliżona jest do przysięgi, którą wygłasza się w Urzędzie Stanu Cywilnego i nie zawiera żadnych odniesień do wiary czy Boga.
Ślub jednostronny – formalności
Aby mogło dojść do ślubu jednostronnego, młodzi muszą uzyskać dyspensę. Strona niewierząca ma też obowiązek podpisać dokument, w którym poświadczy, że nie będzie utrudniała drugiej połówce praktykowania wiary i pozwoli na wychowanie dzieci w wierze katolickiej. W kolejnym kroku dokumenty trafiają do biskupa, który wyrazi zgodę i udzieli dyspensy lub też tego nie zrobi.
Biskup nie może udzielić zezwolenia, dopóki nie zostaną spełnione następujące warunki określone w „Kodeksie prawa kanonicznego”:
„1) strona katolicka powinna oświadczyć, że jest gotowa odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary, jak również złożyć szczere przyrzeczenie, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim;
2) druga strona winna być powiadomiona w odpowiednim czasie o składanych przyrzeczeniach strony katolickiej, tak aby rzeczywiście była świadoma treści przyrzeczenia i obowiązku strony katolickiej;
3) obydwie strony powinny być pouczone o celach oraz istotnych przymiotach małżeństwa, których nie może wykluczać żadna ze stron.
Źródło: https://www.weselezklasa.pl
